Στον Νίκο Ξυλούρη

ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΞΥΛΟΥΡΗ

Ήσουνα του βουνού αετόπουλο

Λεβεντογέννας μάνας παλικάρι

Κελάηδησες και ξύπνησες τους πόθους μας

Αηδόνι της ψυχής μας και καμάρι

Στα δύσκολα τα χρόνια μας συντρόφεψες

Έριχνες φως και ξαστεριά μες το σκοτάδι

Μα ο χάροντας σε ζήλεψε αστέρι μου

Και σε κατέβασε νωρίς στον Άδη

Τώρα κοντά μας μείναν τα τραγούδια σου

Και η αγέρωχη μορφή σου Ανωγίτη

Και χαιρουμάστε εμείς που σε λατρέψαμε

Μα χαίρει πέρα ως πέρα και η Κρήτη

Κοιμήσου τώρα σύ στη γη που σε ανέστησε

Κι ας’ το δικό μας  νου, στη θύμηση να τρέχει

Σ ‘ότι αγαπήσαμε, σ’ ότι λατρέψαμε από σένανε

Είμαστε Νίκο η γενιά που όλα τα αντέχει.