Χέρια ορθωμένα ψηλά
Σαν ξερόκλαδα στου ανέμου την αντάρα
Στις κόχες των ματιών τρεμοπαίζουν
Οι τελευταίες σπίθες ζωής.
Σκελετωμένα ποδαράκια προσπαθούν
να κρατήσουν ορθό το κορμάκι
με το ρυτιδωμένο δέρμα από την αφυδάτωση
και τα οιδηματοποιημένα σπλάχνα από την αβιταμίνωση
help! Help! I am hungry! I am hungry!
Τι γεύση να είχε άραγε το γάλα της μάνας;
Δεν θα το μάθει ποτέ γιατί δεν βγήκε ποτέ
από τα στεγνά της στήθη.
Στις άκρες των χειλιών ασπρίζει το πηγμένο
σάλιο της δίψας.
Πλανήτης γη, ο παράδεισος….
Σε κάθε γωνιά της, καπνός, μπαρούτι και αίμα.
Αίμα ανθρώπων που φωνάζουν ΕΙΡΗΝΗ….
Και σβήνουν μέσα στη λαίλαπα του πολέμου.
Σαν ξερόκλαδα στου ανέμου την αντάρα
Στις κόχες των ματιών τρεμοπαίζουν
Οι τελευταίες σπίθες ζωής.
Σκελετωμένα ποδαράκια προσπαθούν
να κρατήσουν ορθό το κορμάκι
με το ρυτιδωμένο δέρμα από την αφυδάτωση
και τα οιδηματοποιημένα σπλάχνα από την αβιταμίνωση
help! Help! I am hungry! I am hungry!
Τι γεύση να είχε άραγε το γάλα της μάνας;
Δεν θα το μάθει ποτέ γιατί δεν βγήκε ποτέ
από τα στεγνά της στήθη.
Στις άκρες των χειλιών ασπρίζει το πηγμένο
σάλιο της δίψας.
Πλανήτης γη, ο παράδεισος….
Σε κάθε γωνιά της, καπνός, μπαρούτι και αίμα.
Αίμα ανθρώπων που φωνάζουν ΕΙΡΗΝΗ….
Και σβήνουν μέσα στη λαίλαπα του πολέμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
κάθε παρατήρηση δεκτή!!!